Blog: ‘Er kwam iets tussen’ en andere smoezen

Een tijdje terug had mijn dochter een feestje bij een vriendin. Op de dag van het feest zelf, liet ze weten geen zin te hebben. Toen ik vroeg waarom, bleek dat een aantal andere vrienden op het laatste moment hadden afgezegd. Nu kende ze niemand die ook naar het feest zou gaan. Daarom stond ze op het punt om een appje te sturen dat ze ook niet zou komen. Zelfs boven de 20 houdt opvoeden niet op. Ik vroeg haar daarom hoe zij het zou vinden als op haar feestje ook mensen op het laatste moment mensen zouden zeggen. In eerste instantie haalde ze haar schouders op. Haar vrienden hadden immers ook gewoon afgezegd. Met of zonder goede reden. Niet veel later beaamde ze in krachttermen dat ze eigenlijk wel teleurgesteld zou zijn als haar vrienden dat deden.

No shows

Iets soortgelijks gebeurde afgelopen week bij een klant. Deze zorgorganisatie zoekt zogenaamde andersgeschoolden. Er is plek voor maar liefst 25 nieuwe medewerkers zonder zorgdiploma. We hebben een campagne opgetuigd op social media en een landingspagina gebouwd. Ruim 250 mensen hebben gereageerd op de oproep om deel te nemen aan een kennismakingsbijeenkomst. Een prachtig resultaat op het eerste gezicht.

Bij een van de bijeenkomsten verwachtten we ruim 16 geïnteresseerde kandidaten. Uiteindelijk kwam één iemand opdagen. Een grote teleurstelling. Bij het nabellen kwamen er ontluisterende reacties. Van “er kwam iets tussen” en “helemaal vergeten” tot en met “maar ik heb geen belangstelling meer”. Niemand had de moeite genomen om zich af te melden. Een grote teleurstelling voor het team dat klaarstond om met enthousiasme over werken in de zorg te vertellen.

Afspraak is afspraak! Toch?

We veranderden daarom bij de volgende bijeenkomst van strategie. Een week voor de datum hebben we iedereen gebeld, een berichtje gestuurd, voicemails ingesproken (50% neemt tegenwoordig de telefoon niet meer op) en mails gestuurd. De mensen die we spraken reageerden enthousiast. “Wat leuk dat jullie bellen”, “tuurlijk kom ik” en “ik heb er zin in”. We kregen maar liefst 13 harde toezeggingen.

Er kwamen zes kandidaten opdagen. Gelukkig bijna allemaal uit het juist hout gesneden. Vier mensen hadden de moeite genomen zich af te melden. Een aantal op de dag zelf. Van drie mensen weten we tot op de dag van vandaag niet waarom ze niet zijn geweest. Of waarom ze zich niet hebben afgemeld.

Voor jou 10 anderen

Ik begrijp dat de arbeidsmarkt een ‘kopersmarkt’ is. Er is werk genoeg. Voor jou 10 andere werkgevers. Waar ik niet bij kan, is de gemakzucht. Een afmelding is toch niet heel veel gevraagd. Fatsoenlijk zelfs. Zeker als je de dag ervoor nog met die persoon hebt gesproken?

Of vraag ik teveel en heb ik te hoge verwachtingen van anderen? Als dat zo is, laat het me weten. Ook als je zelf soortgelijke ervaringen hebt, of oplossingen en tips?

NB! Mijn dochter is overigens gewoon geweest en had een superleuke avond. Ze is een positieve ervaring rijker en gaat met meer vertrouwen naar feestjes waar ze niemand kent. Ik een trotse vader.